Jak obrabia się kamienie szlachetne – poznaj podstawowe szlify

Szlif kamieni szlachetnych pozwala wydobyć ich najlepsze cechy – krystaliczny połysk i niezwykły kolor. To zajęcie wymagające ogromnej precyzji oraz specjalistycznych umiejętności. Jak przekształcić naturalny kamień w najpiękniejszy klejnot? Prezentujemy najważniejsze szlify.

Szlifowanie kamieni szlachetnych

Kamienie szlachetne w naturze nie prezentują się tak spektakularnie jak klejnoty, które zdobią pierścionki zaręczynowe, kolczyki, kolie czy bransoletki. Żeby surowiec przeistoczył się w drogocenny kamień, potrzeba żmudnej pracy szlifierza oraz użycia odpowiednich narzędzi. Jak szlifować kamień? Najpierw jest on dokładnie sprawdzany, np. pod kątem barwy, czystości czy obecności inkluzji (skaz). Następnie kamień należy przyciąć, np. specjalną piłą diamentową. Kolejne etapy obróbki to piłowanie i wstępne szlifowanie kamieni. Później przystępuje się do szlifowania właściwego, a całość prac wieńczy polerowanie. W trakcie obróbki szlifierz używa specjalnych tarcz, które umożliwiają precyzyjne cięcie, wykorzystywane są również pasty polerskie nadające kamieniowi perfekcyjną formę. Jedynie prawidłowo oszlifowany kamień może osiągnąć efekt brylancji, czyli iskrzącego połysku.  

Jakie kamienie można szlifować?

Przed przystąpieniem do obróbki kamienia określa się, czy nadaje się on do szlifowania. Surowce posiadające liczne niedoskonałości można przerobić na koraliki. Szlifowaniu poddawane są jedynie najdoskonalsze egzemplarze lub te, których skazy można ukryć w procesie obróbki. Najpopularniejsze kamienie, którymi wysadzana jest biżuteria, to m.in. diament, szmaragd, opal, rubin czy szafir.

Obróbka kamieni szlachetnych – podstawowe szlify

Szlif fasetkowy (wielościenny) – najczęściej stosowany sposób obróbki. Polega na wykonaniu na powierzchni kamienia symetrycznych płaszczyzn. Z reguły wykorzystuje się go przy kamieniach przezroczystych. Składa się z podstawy, korony oraz rondysty (pasa oddzielającego podstawę od korony). Obróbka kamienia pozwala wydobyć jego połysk i strukturę, a także zatuszować drobne niedoskonałości.

Szlif kaboszonowy – prosty szlif polegający na nadaniu kamieniom gładkiej, zaokrąglonej formy bez ostrych krawędzi. Spód kamienia z reguły jest płaski. Szlif kaboszonowy jest często stosowany przy obróbce nieprzezroczystych kamieni, np. opalu czy rubinu. 

Szlif brylantowy – sposób obróbki diamentu polegający na nadaniu mu trójkątnych fasetek. Został wynaleziony na początku XVII wieku. Idealny szlif brylantowy ma minimum 58 fasetek – 25 w podstawie oraz 33 w koronie. Dzięki takiej formie kamień idealnie odbija światło.

Szlif schodkowy – ma prostokątne fasety, które przypominają pnące się do góry schodki. Stosowany do obróbki dużych, kolorowych kamieni, np. rubinów, topazów czy szmaragdów.

Szlif szmaragdowy – odmiana szlifu schodkowego. Pozwala uzyskać niezwykły efekt linii światła i ciemności. Wynaleziony w XIX wieku, można stosować go na szmaragdach, diamentach, topazach oraz innych dużych kamieniach.

Szlif krzyżówka (nożycowy) – charakteryzuje go trójkątny układ fasetek w koronie i podstawie.